27 juli 2025 om 13:00

Maatschappelijk

WOUDENBERG In het afgelopen voorjaar is een aantal Woudenbergse medewerkers van Dorcas op reis gegaan langs projecten van Dorcas die de afgelopen jaren gefinancierd zijn door de opbrengsten van het Dorcaswerk in Woudenberg.

Op een snikhete ochtend ga ik in gesprek met Gerrit en Corry Wolfswinkel, die net een paar weken terug zijn van een prachtige reis naar en door Albanië. Gerrit Wolfswinkel was één van de oprichters van Dorcas Woudenberg, toen hij in de winter van 1989 samen met Roelof Koops met een vrachtwagen vol eten, kleding en schoolspullen richting Roemenië trok om daar hulp te gaan bieden, gevolgd door hulptransporten naar (voormalig) Joegoslavië en vanaf 1995 naar Albanië. 

Nu, 30 jaar later, is er in Albanië veel veranderd. Waar toen de wegen veelal zandpaden waren zijn er nu wegen aangelegd, toen kwam je zelden een auto tegen, maar werd er veelal met paard en wagen gereden. Nu is dat anders. Albanië is op veel manieren gegroeid en de jongeren hebben meer toekomstperspectief, mede door de hulp die Dorcas daarin de achterliggende jaren heeft geboden. Maar tijdens de reis kwamen ze ook schrijnende zaken tegen. Hulp is in Albanië nog altijd heel erg welkom omdat vooral de oudere bevolking en de kinderen nog in armoede leven. Al langer was de wens van Gerrit Wolfswinkel om weer naar Albanië te gaan, waar hij verschillende jaren met Roelof Koops en Willem van Grootheest wisselend als chauffeurs geweest is, met twaalf hulptransporten. Ook als bestuur van de Stichting Vrienden van Dorcas Woudenberg zijn ze in het verleden met elkaar op bezoek geweest in Korce waar het kantoor staat van Dorcas Albanië. Tijdens de Vriendenavond van Dorcas Woudenberg was de Albanese directeur Xheni aanwezig, die vond het een mooi plan en wilde er graag aan meewerken om de Woudenbergse Dorcas medewerkers te laten zien wat er in Albanië gedaan is in de verschillende door Woudenberg ondersteunde Dorcas projecten. Gerrit en Corry spraken met vier bevriende stellen, allen werkzaam voor Dorcas, af om met elkaar op reis te gaan naar Albanië om daar de Dorcas projecten te bezoeken.

OP REIS

De reis ging via Duitsland, Oostenrijk en Italië naar Ancona waar ze op de ferry gingen die hen in 21 uur naar Igoumenitsa in Griekenland bracht. Vandaar reden ze naar Albanië, waar ze eerst een paar rustdagen hadden aan de kust. Daar zagen ze met verwondering welke ontwikkelingen dit land in de afgelopen jaren had doorgemaakt. Er stonden mooie accommodaties langs de kust en prachtige wegen waren er aangelegd. Maar ook een prachtig landschap, in het voorjaar staat er veel prachtig te bloeien. Na de rustdagen trokken de auto’s verder en kwamen op de afgesproken datum aan in Korce, waar ze met het Dorcasteam van Albanië op pad gingen. Het werd ook duidelijk dat de toeristische kustplaatsen heel welvarend zijn geworden, maar dat er in het binnenland nog veel armoede is. Gerrit was aangenaam verrast dat Joy hen kwam ophalen, die kent hij al vanaf de jaren dat ze met transporten bij het Dorcas kantoor kwamen lossen.

BEZOEKEN AAN DE PROJECTEN

Als eerste gaan ze naar het plaatsje Nevicisht, naar een schooltje met nu nog maar vier leerlingen. Het gebouwtje was in 1997 één van de projecten van Dorcas Woudenberg. Toen is het gebouw opgeknapt en werden er schoolmeubels gebracht. Ook is in het gebouw een ambulancepost en nursery post gevestigd. Ooit had deze school 45 leerlingen, maar door het wegtrekken van de jonge gezinnen naar bv Amerika is er leegloop ontstaan. De onderwijzeres, die al 18 jaar vol toewijding werkzaam is op de school, ziet het met lede ogen aan. Hoe lang kan deze school nog bestaan? Het meegebrachte speelgoed uit de Dorcaswinkel werd achtergelaten wat heel blijde gezichten opleverde. Ook werden er koeken gedeeld wat heel erg op prijs werd gesteld.

Het tweede bezoek is aan de technische school in Korce, waar Dorcas Woudenberg in 2003 machines afleverde voor de timmeropleiding. Ook daar kwamen ze oude bekende leerkrachten tegen die hen hartelijk begroeten. In 2003 startte deze opleiding met 6 leerlingen, inmiddels is dit aantal gegroeid naar 145 leerlingen waarvan de meesten verzekerd zijn van een baan als ze de opleiding hebben afgerond. Naast de timmeropleiding worden er ook jongeren opgeleid in metselen, elektra en is er een loodgieters opleiding te volgen. Mooi om te zien dat hier vakmensen worden opgeleid die wat kunnen doen voor de opbouw van het land.

Het derde bezoek is naar een waterleiding project in Gurishte, waar de Woudenbergers werden opgewacht door de plaatselijke burgemeester. De Woudenbergers zijn met elkaar naar het pompstation gelopen. Dit is één van de eerste projecten die Dorcas Woudenberg in de jaren 90 heeft gesponsord. Het werkt nog steeds en het heeft voor veel huishoudens een groot verschil gemaakt in het armoedige bestaan in die tijd, maar doet ook vandaag nog zijn werk.

Het vierde project wat de vakantiegangers bezoeken is het Elderly Day Care Centre, wat een dagopvang voor ouderen is in Muliq. De Woudenbergers deelden daar koeken uit die gelijk werden opengemaakt en uitgedeeld. Deze dagopvang is een mooi, schoon opgeknapt gebouw waar de ouderen samenkomen voor koffie/thee en ontmoeting. Er werden spelletjes gespeeld, tijdens het bezoek was er een competitie Domino aan de gang, heel fanatiek. Twee van de Woudenbergse mannen werden uitgedaagd om mee te doen wat een leuke strijd aan tafel opleverde. De dames komen veelal in de ochtend of de namiddag voor ontmoeting en handwerken. In zulke kleine dorpsgemeenschappen maakt Dorcas het verschil voor deze mensen, die zo uit de sleur van het leven elkaar kunnen ontmoeten.

Het volgende project wat een bezocht wordt is de naschoolse opvang in Korce. Dit is een project voor kinderen die net iets meer aandacht nodig hebben wat ze hier in verschillende vormen ontvangen. Er zijn mogelijkheden voor huiswerkhulp, er was op het moment dat de Woudenbergers op bezoek waren, een kok aan het werk die voor een maaltijd zorgde, en er komt regelmatig een arts langs voor de mentale zorg van de kinderen. De bezoekers waren erg onder de indruk van de hulp die de kinderen hier ontvangen en van de gemotiveerde leiding. De kinderen waren blij met de meegebrachte spullen, die de leiding later uit zou delen. Een jonge jongen sprak redelijk goed Engels met de Woudenbergers, wat leuke gesprekken opleverde en de jongen deed glunderen omdat hij als tolk fungeerde. Een mooi project wat de kinderen verder kan helpen in hun ontwikkeling.

Dan volgt er een bezoek wat de Woudenbergers niet snel meer zullen vergeten. Een oudere dame staat hen op te wachten bij haar huisje, gelukkig een stenen huisje waar het binnen ook droog was. De hond die aan een touw lag, vond het bezoek wat minder en was zeer alert. De man van de vrouw, die dement is, was op dat moment niet aanwezig want hij was naar de opvang. Ze hebben zes kinderen die allemaal niet meer in beeld zijn, heel treurig allemaal. De gasten worden uitgenodigd in het huisje en gaan uit beleefdheid naar binnen en schrikken van de armoede die hen aankijkt. Hoe kan zij hier leven samen met haar man? Hoe doet ze dit, waar kookt ze dan? Buiten staat de Blue Bucket (blauwe emmer) bij een kooktoestel wat Dorcas in Albanië uitdeelt, gevuld met levensmiddelen, aan mensen die het nodig hebben. Zo is de aanwezigheid van Dorcas zichtbaar in haar leven en was het voor de Woudenbergers een ontmoeting waar ze nog regelmatig aan terugdenken en waar ze niet met droge ogen vandaan gingen. Buiten scharrelt een jongetje rond de auto’s, ze geven hem een pak koekjes wat hij direct open maakt en begint te eten. In deze buurt wonen ook

Roma’s in hutjes. Daar geeft Dorcas hulp zodat de kinderen naar school kunnen. Als de kinderen niet naar school gaan dan stopt de hulp, dit om de Roma’s te stimuleren hun kinderen naar school te laten gaan, wat hun toekomstperspectief verbetert.

Ze brengen een bezoek aan een berber, een barbier oftewel herenkapper. Deze jongeman heeft 750 euro micro krediet gekregen om zijn bedrijfje op te starten en is zeer succesvol. Hij heeft al een assistent en een stagiaire die 1 keer per week het vak bij hem mag leren. Dit leverde een leuke ontmoeting op en zo konden de reizigers zien dat het werk van Dorcas ook
op deze manier heel zinvol is om de Albanese bevolking te leren hoe ze inkomsten kunnen verwerven.

ONDERSTEUNING VAN EEN GRANNY

De laatste ontmoeting is samen met Ab en Liesbeth van Dijk die zich inmiddels bij de groep hebben gevoegd. Zij sponsoren een Granny in Albanië die ze graag willen bezoeken. Neki staat hen al op te wachten, hij woont vier hoog bij zijn dochter in, in een kleine woning. De groep kan daar niet allemaal tegelijk in, dus ze splitsen de groep en Any van Dorcas gaat mee als tolk. Neki ontvangt van Dorcas een bijdrage voor zijn medicatie omdat hij diabetes is, de sponsor bijdrage is zeer welkom. Hij heeft veel te vertellen en is blij

met zijn publiek. Een mooie ontmoeting en gelijk een bevestiging dat je als sponsor een groot verschil kan maken in het leven van deze mensen. Er is iemand die om mij geeft en aan mij denkt, geweldig. De cadeaus die ze voor hem hebben meegenomen werden aan de kant gelegd behalve de Albanese Bijbel, dat was alles waar hij naar uitkeek en hij was zeer blij en dankbaar dat hij deze nu in ontvangst kon nemen. De rest van de groep kijkt vooral om zich heen en ziet toe op de illegale vishandel van twee vrouwen op de rand van de stoep. Zij kijken steeds om zich heen om als het nodig is weg te kunnen komen. Ze hebben een levendige handel met een grote klantenkring. Als de groep weer compleet is gaan ze de bezoeken aan de projecten afronden. Ze vullen spontaan nog een envelop met geld. Het is beter om geen geld achter te laten bij de bezoeken dus geven ze dit aan het Dorcas team in Albanië die er goed zicht op heeft waar financiële hulp het hardste nodig is.

Dankbaar en vol van indrukken verlaat de groep de stad om op een rustige plek na te praten en alle indrukken van de afgelopen dagen een plek te geven. Ze zijn dankbaar dat ze deel uit mogen maken van een organisatie die zorgvuldig omgaat met de projectgelden en dat ze nu met eigen ogen konden zien op welke manier het hier op de goede plek terecht komt en dat het verschil maakt in mensenlevens in Albanië. Ze gaan gemotiveerd terug naar Nederland waar ze weer aan de slag gaan voor Dorcas Woudenberg met de wetenschap dat het er voor veel mensen toe doet.

OOK BIJDRAGEN?

Dit kan door je eigen spullen in te leveren, die weer verkocht worden in de Dorcaswinkel. Dat levert jou een opgeruimd huis op, jouw spullen een tweede leven en kwetsbare mensen een betere toekomst. Het kan door de tweedekans spullen te kopen in de Dorcaswinkel. Kijk eens op de Dorcas website voor de actuele activiteiten of kom langs op donderdag of zaterdag als de Dorcaswinkel is geopend. https://dorcas.nl/winkels/woudenberg

Dorcas maakt het verschil voor de mensen in Albanië!

Door Agnes Blok.