COLUMN
17 april 2025 om 16:00
“Ik weet het… ik wéét wat ik zo ga zeggen, want dit hebben we net geoefend.” De ogen van de twaalfjarige jongen naast me glansden van pret: “De overheid kan ons subsidie geven, zodat we in Woudenberg een zwembad kunnen bouwen!” Hij keek me aan met een blik van ‘Zo, kom daar maar eens overheen.’
Ik stond samen met CDA-collega Jeffrey op een woensdagochtend met scholieren uit groep acht te oefenen voor het CDA-Kinderdebat dat op 9 april in De Camp zou plaatsvinden. Geweldig om te doen, zowel de voorbereidende lesochtend op de Woudenbergse scholen als het debat zelf, want officieel hebben de kinderen er niet zo’n zin in. Totdat ze met elkaar mogen debatteren, dán worden ze bloedjefanatiek en vliegen de vonken door het klaslokaal.
Vier jaar op rij organiseert CDA Woudenberg het Kinderdebat en het is iedere editie weer geweldig om te doen. Het is leuk om aan jonge mensen te laten zien dat politiek niet alleen in Den Haag of Brussel plaatsvindt, maar ook in Utrecht – en ja, dus ook in Woudenberg. We leggen uit wat democratie is (glazige ogen), dat je in een democratie naar elkaar luistert (nog steeds glazige ogen), dat volwassen mensen mogen stemmen op gemeenteraadsleden (“huh, niet op de burgemeester?”) en dat papa’s en mama’s dus eigenlijk bepalen wat er moet gebeuren in Woudenberg. Een beetje net zoals papa’s en mama’s dat thuis ook doen (hard lachen!).
En het duurt altijd even, maar dan komt ieder jaar het moment waarop de scholieren ineens beseffen dat we het in de gemeenteraad niet alleen over ongrijpbare dingen hebben zoals de begroting, bestemmingsplannen en structuurvisies, maar ook over een derde sporthal, een nieuw fietspad richting school en de skatebaan. Of, in dit geval dus: over een nieuw zwembad. Dat is het moment dat de lokale politiek gaat leven, ook op een woensdagochtend in een klaslokaal van de Julianaschool.
Op de dag van het Kinderdebat zelf zitten zes raadsleden, een wethouder en burgemeester Jansen aan een tafeltje. Ieder van hen coacht één van de scholieren naast zich, die aan het debat deel zullen nemen. Met een beetje hulp van burgemeester Jansen mag kinderburgemeester Eva het debat leiden. Net als in het echt krijgen de scholieren om beurten het woord om een zelfverzonnen stelling aan te kondigen, waarna de andere scholieren met argumenten vertellen of ze voor of tegen zijn – en na een paar rondjes mag de hele zaal stemmen. Levensecht. Het duurt altijd even voordat de scholieren op stoom komen, maar net als in de klas valt ineens het kwartje en willen ze allemaal reageren. De raadsleden overleggen met de scholieren soms welke argumenten ze vanaf papier kunnen noemen in de microfoons, maar vaak weten de scholieren zelf heel goed wat ze willen zeggen. Na anderhalf uur (!) debatteren is de maximale spanningsboog bereikt en is het Kinderdebat klaar. Volgend jaar hopelijk weer.
Democratie is niet vanzelfsprekend. Het is kwetsbaar, kost moeite, vraagt tijd en het vergt een hoop onderhoud. Daarom kun je wat mij betreft niet vroeg genoeg beginnen om jonge mensen te vertellen wat democratie is, hoe belangrijk het is – maar ook hoe leuk en spannend het kan zijn. En dat beleven de groep-achters tijdens het CDA Kinderdebat.
Een paar dagen na het Kinderdebat zijn een paar kinderen in een voortuin luidkeels met elkaar in gesprek en als ik langsloop wijst één van hen naar een plaatje op zijn smartphone. “Nee kijk nou, ik zég het toch: die Jan Bessembinders was bij ons in de klas en hij zit bij het CDA!”
Mooi. Dat komt wel goed.
Jan Bessembinders, CDA Woudenberg
0 reacties